در سال 1991 فدراسیون جهانی دیابت(IDF) و سازمان بهداشت جهانی(WHO) تاریخ 14 نوامبر را به عنوان روز جهانی دیابت معرفی کردند؛ این روز مصادف است با تاریخ تولد «فردریک بانتینگ»؛ کسی که همراه با «چارلز بست» انسولین را کشف کرد.

باتوجه به افزایش روزافزون مبتلایان به این بیماری، این روز با هدف آشنایی و اطلاع‌رسانی عموم مردم درباره دیابت، عوارض و درمان آن نام‌گذاری شده است. دیابت درمان‌ نشده می‌تواند عوارضی جدی از قبیل کوری ناگهانی، نارسایی کلیوی، سکته مغزی و قطع پا به دنبال داشته باشد؛ به همین جهت می‌تواند باعث ایجاد هزینه‌های طولانی‌مدت پزشکی و غیرپزشکی برای بیماران، خانواده‌ی آن‌ها، مراقبین و نظام سلامت شود.

روز جهانی دیابت بزرگ‌ترین کارزار آگاهی‌دهی در جهان است. این کارزار هرساله توجهاتی را به خود جلب می‌کند که برای مبتلایان به دیابت اهمیت زیادی دارد؛ و تلاش می‌کند تا دیابت را کاملا در کانون توجهات عمومی و سیاسی قرار دهد.

شعار این روز در سال 1400 «دسترسی به مراقبت‌های دیابت» می‌باشد.

میلیون‌ها نفر در سراسر جهان به امکانات مراقبتی دیابت دسترسی ندارند.بیماران مبتلا به دیابت نیازمند مراقبت‌های مداوم برای مدیریت دیابت و پیشگیری از عوارض آن هستند.

با تغییر سبک زندگی شمار مبتلایان به بیماری دیابت روز به روز در حال افزایش است. با توجه به عوارض بلندمدتی که دیابت می‌تواند برای فرد مبتلا، خانواده‌ها و تیم درمانی ایجاد کند. شناخت و اطلاع‌رسانی درباره این بیماری مزمن اهمیت زیادی پیدا می‌کند.

دیابت موجب افزایش خطر ابتلا به بیماری قلبی و سکته مغزی می شود. مطالعه ای که در چند کشور انجام شد نشان داد که 50 درصد از افراد مبتلا به دیابت در اثر بیماری قلبی عروقی فوت می کنند.

عوامل خطر متابولیک که خطر ابتلا به بیماری های غیرواگیر را افزایش می دهند شامل فشارخون بالا، اضافه چاقی، قند خون بالا و چربی خون بالا می باشد.

هدف سازمان جهانی بهداشت این است که از اقدامات موثر برای مراقبت، پیشگیری و کنترل دیابت و عوارض آن در کشورهای با درآمد کم و متوسط پشتیبانی کند.

انتظار می‌رود تا سال 2030 تعداد افراد مبتلا به دیابت به 578 میلیون نفر افزایش یابد و ممکن است تا سال 2045 تعداد بیماران از مرز 700 میلیون نفر بگذرد و نیمی از مبتلایان به دیابت در جهان از بیماری خود اطلاع ندارند.